Arno raakt Hans
Arno: ‘Het kost mij weinig tijd en je kunt echt iets voor een ander betekenen’
Vrijwilliger: Arno (52)
Hulpvrager: Hans (55)
Tijdsbesteding: 1 uur per 3 weken
Arno is een actieve man van 52. Naast zijn werk als arbeidspsycholoog heeft hij een gezin met drie zoons. Daarnaast spreekt hij een keer in de drie weken af met zijn maatje Hans. Gewoon om eens bij te praten over hobby’s en andere dingen, onder het genot van een bak koffie.
Waarom vrijwilligerswerk?
“Door mijn baan als zzp-er heb ik ruimte om zelf mijn agenda in te delen. Zo kan ik het vrijwilligerswerk goed combineren met mijn werk. Het kost mij weinig tijd en je kunt echt iets voor een ander betekenen. Een vriendin van mij deed al vrijwilligerswerk, door haar verhalen raakte ik gemotiveerd.”
Wie is jouw hulpvrager?
“Hans, hij is al 15 jaar mijn maatje. Hans heeft klassiek autisme en heeft veel aan zekerheid, duidelijkheid en structuur. Daardoor is ons contact structureel op de zondag. Dat is voor hem fijn, maar ook voor mij, zo kan ik er goed omheen plannen.”
Wat houdt zo’n ontmoeting in?
“Een keer in de drie weken drinken we samen wat en dan praten we over onze hobby’s. Vier jaar geleden zijn we samen naar Berlijn geweest. Hans wilde dat graag en ik vond het een leuk idee om met hem mee te gaan. Het vergde wat voorbereiding en vele gesprekken voor vertrek, maar we hebben het ontzettend naar ons zin gehad. Hans heeft tijdens die vakantie voor het eerst in zijn leven pannenkoeken gebakken. Voor die momenten doe je het toch?!”
Wat levert het jou op?
“Ik heb geleerd om minder doelgericht te zijn. Om ook eens achterover te leunen en te luisteren. Met rust naar een ander en zijn situatie te kijken en open vragen te stellen. Ja, dat heeft het mij echt opgeleverd. Met Hans is er echt een vriendschap ontstaan.”
Wat is er zo leuk aan het zijn van een maatje?
“Je kunt iets betekenen voor een ander en het levert jou zelf ook veel op. Ik heb veel geleerd van Hans, dat had ik voordat ik maatje werd niet verwacht. Ik raad het elke Apeldoorner aan!”
Reactie van Hans:
“Ik denk er precies hetzelfde over.”
Samen vrijwilligerswerk doen
Die blije gezichten, daar doen wij het voor!
- Vrijwilligers: Rob (71) & Marlies (71)
- Sinds: eind 2022
- Soort werk: allerhande praktische klusjes, van boodschappen tot een lampje ophangen en van tuinieren tot een ritje naar het ziekenhuis
Rob en Marlies van Eek zijn anderhalf jaar geleden van Drenthe naar Apeldoorn verhuisd. “In Drenthe hadden we een boerderij met een groot stuk land eromheen, dus we waren altijd druk. Nu wonen we klein, dus we hadden opeens tijd over. Helemaal nu we met pensioen zijn. We houden niet van stilzitten, vinden het leuk om onze horizon te verbreden en nieuwe mensen te ontmoeten. Daarom ontstond in 2022 het idee om vrijwilligerswerk te gaan doen. Op die manier kunnen we onze kennis, kunde en tijd inzetten voor een ander.”
Waarom zijn jullie vrijwilligerswerk gaan doen?
“Voor ons is het vanzelfsprekend om iets voor een ander te doen. We helpen graag mensen om ons heen die hulp nodig hebben. Dus naast vrijwilligerswerk helpen we ook onze buren, vrienden en familie. Zo gaan we volgende week op de 3 katten van onze buren passen, dus dat doen we ook hoor!”, lacht Marlies.
Wat voor vrijwilligerswerk doen jullie?
Rob: “Allerhande huishoudelijke klusjes. Van het repareren van piepende deuren tot een lampje ophangen. Maar ook het vervoeren van clienten naar het ziekenhuis of de fysiotherapeut. Meestal blijf ik dan in de wachtkamer zitten. De ene week heb ik drie ritjes naar het ziekenhuis, waarbij ik over het algemeen een uur per rit kwijt ben. Maar soms heb ik ook weken niets hoor!”
En jij Marlies?
Marlies: “Ik help mensen met klusjes in huis of in hun tuin. Ik ben dol op tuinieren, dus het is heerlijk om mensen te kunnen helpen met snoeien of onkruid weghalen. Mijn eerste vrijwilligerswerk was bij een jonge moeder in Loenen. Haar zolder moest worden opgeruimd, die bleek bomvol te staan. Ze wilde op zolder een speelruimte voor haar kind creëren, maar dan moest eerst de zolder worden leeggehaald. Ik heb alles geordend; wat kan worden verkocht, wat kan naar de kringloop en wat kan naar de stort. Rob bracht alles vervolgens naar beneden en zette het buiten neer. Erg gezellig om samen zo’n klus te kunnen oppakken. Aan het einde van de dag was deze vrouw zo dankbaar! Die blije gezichten, daar doe ik het voor.”
Wat vinden jullie er zo leuk aan?
Marlies: “Dat je mensen weer een beetje lucht kunt geven, letterlijk en figuurlijk. Laatst ging ik boodschappen voor een man (90+) doen. Ik kreeg een lijstje waarop met een bibber-handschrift de boodschappen waren geschreven. Na afloop moest en zou ik een kopje thee bij hem drinken. We bleken allebei erg van tuinieren te houden. En hij bleek zelf ook jarenlang vrijwilligerswerk te hebben gedaan bij de Kap. Hoe mooi is het dan, dat wij nu iets voor hem terug kunnen doen!”
Hoe is contact met de Kap?
Rob: ” Het contact is altijd leuk en gezellig. Meestal krijgen we de opdrachten via de vrijwillig wijkcoördinatoren uit De Maten; Hans en Alwin. Maar ook vaak via coördinator Renate. Laatst moest er een wasmachine worden verplaatst bij een client. Het lukte me niet alleen. Binnen no time stond Renate op de stoep om mij een handje te helpen. Prachtig vond ik dat! We doen het echt samen.”
Voelen jullie waardering?
Marlies: “Sowieso vanuit de hulpvragers voel je dankbaarheid. Maar we worden ook echt in de watten gelegd door de Kap. Zo hebben we al eens een high tea gehad en laatst nog een cadeaubon voor een boek of bos bloemen. Dat je als vrijwilliger zo warm gekoesterd wordt, hebben wij nog niet eerder meegemaakt.”
Wie RAAK jij?
een beetje mooier maken?
Wij maken graag kennis met je!
Wie RAAK jij?
een beetje mooier maken?
Wij maken graag kennis met je!